Toch nog even een laatste nieuwtje: we staan op de website skhb.org, onder het kopje 'nieuws' en dan 'laatste nieuws 27 mei'. Er staan ook wat foto's onder het kopje 'het kindertehuis', 'fotoalbum'
en dan 'laatste upload'. Helaas zijn de foto's behoorlijk misvormd, maargoed, je kan nie alles hebben hè. Ps De wasmachine draait op volle toeren, de tassen zijn uitgepakt, de souvenirs staan in de
kast, mooie bloemen op tafel van broer en schoonzus, kortom: we zijn weer thuis....jeetje, wel effe wennen hoor, tis toch een soort van cultuurshock..... Merk ook dat ik moeilijk afscheid kan nemen
van het weblog, vind het veels te leuk :-) Nou ja, dit was het dan (denk ik) toch echt...houdoe en bedankt ;-) M&E
Even ter beeldvorming: we liggen bij het zwembad, op de achtergrond klinkt braziliaanse muziek uit de boxen, de zon schijnt volop, en ondertussen zijn mijn nagels aan het drogen: net even pedicure en
manicure laten doen, en dat voor maarliefst 10 eurootjes, wat een luxe. Tsja, zo ben je aan het aftellen, en zo ben je een laatste verhaal aan het posten op het weblog, pffff, vreemd hoor. Maargoed,
het moge duidelijk zijn dat we een fantástische tijd hebben gehad, en Brazilië heeft onze verwachtingen zelfs overtroffen. Het is ongelooflijk dat een land als Brazilië per jaar gemiddeld 5 miljoen
toeristen trekt, tegen bijvoorbeeld zo'n 75 miljoen toeristen voor Frankrijk. Ze hebben hier dus duidelijk nog niet door dat toerisme booming business is. Het leuke daarvan is wel dat we heel vaak
tussen de locals waren, als enige toerist, en dat is wel lekker authentiek. Oh ja, nog een goeie grap: we kregen een mailtje van Netty dat ze alles afgezocht hadden naar de sleutels van het
gastenhuis. Of we haar even konden vertellen waar we de sleutels verstopt hadden. Oeps......ik had de sleutels nog in mijn rugzak! Haha, ze konden er wel om lachen gelukkig. De kinderen hadden gezegd
dat wij express de sleutels mee wilden nemen naar Nederland zodat we thuis konden laten zien dat we een huis hebben in Brazilië :-) De volgende ochtend hebben we meteen de sleutels aangetekend laten
versturen, dus dat komt wel goed. Ik zeg, goeie actie Michelle ;-) Update vd ziekenboeg: met mij gaat alles prima, maar Eric zijn voet is helaas nog flink gezwollen en hij kan nog steeds niet goed
lopen. De warmte is misschien ook niet echt bevordelijk voor het verminderen van de zwelling. Thuis maar even kijken hoe het gaat, misschien is fysiotherapie nog een goeie optie voor een goed
herstel. Voor de rest vullen we onze laatste dagen met relaxen bij het zwembad, 's-middags een drankje drinken aan het strand en 's-avonds een lekker hapje eten. Gisteravond heeft Daniel nog een
heerlijke pasta voor ons gemaakt, lekkerrrr. We zijn er eigenlijk helemaal klaar voor om weer naar huis te gaan. Het is fijn om iedereen weer te zien en binnen 'handbereik' te hebben :-) Ik vind het
wel een héél raar idee dat ik maandag niet linksaf richting JBZ fiets, maar rechtsaf richting de Maaspoort. Ik ga jullie wel missen hoor, (ex)collega's!!! Aangezien ik geen zin heb om met 40 graden
(gevoelstemperatuur) naar het verderop gelegen internetcafé te gaan om daar, al wegzwetend, de laatste foto's te uploaden, schuif ik dat op naar donderdag, dan kunnen we ze op het vliegveld nog even
posten. Bij deze willen we iedereen bedanken voor het lezen van al onze avonturen, en voor alle leuke reacties op het weblog, was elke keer weer superleuk om te lezen! Ciao! Liefs M&E
We zijn weer in Salvador, en het regent en regent en regent.... Op dit moment hebben jullie veel mooier weer dan wij, maar het is jullie gegund hoor ;-). De voorspellingen zien er redelijk goed uit,
dus no worry's. We zijn dus bijna een hele week in het kindertehuis gebleven. Het was echt een héle bijzondere ervaring, en we zijn heel blij dat we Netty hebben ontmoet in het vliegtuig.
Uiteindelijk hebben we nog ruim 3 ochtenden aan het hek gewerkt, en het resultaat is echt super! Netty en Joao zijn er heel blij mee, en de kinderen hebben het ook goedgekeurd gelukkig ;-). Helaas
kan ik nog even geen foto's uploaden, maar dat gaat vast nog wel lukken. We hebben trouwens een sponsorkindje, ze heet Naraiane Luisa Gandra Batista, dusssssss. Ze is pas 10 geworden en is pas sinds
een maand in het kindertehuis. We weten haar voorgeschiedenis nog niet, omdat Netty nog geen gesprek heeft gehad met de familie. Het is een heel lief meisje, beetje verlegen nog maar dat komt omdat
ze er nog maar pas is. Later wil ze dokter worden, dat vinden wij natuurlijk erg mooi en hopelijk kunnen we haar daar (financieel gezien) goed mee op weg helpen. Eric en ik zijn nu haar 'oom en
tante' (zo noemen ze dat hier) uit Nederland, en ze is heel erg blij dat wij haar sponsoren. Het leuke is ook dat wij haar hebben ontmoet, en het kindertehuis hebben meegemaakt. De meeste mensen die
een kind sponsoren, moeten het alleen met een foto en de verhalen doen. Drie keer per jaar krijgen we een verhaal van Netty over Naraiane, zodat we op de hoogte blijven. En de kinderen vinden het
hélemaal geweldig om een kaart uit Nederland te ontvangen, met bijvoorbeeld haarelastiekjes erin, of een stickervelletje. Zo zie je maar, met zoiets kleins zijn ze daar zó gelukkig! Op de laatste
dag, woensdag, was Eric nog even aan het voetballen met wat kinderen van de crèche, maar helaas was de bal zacht, waardoor Eric zijn enkel verzwikte....meteen een groot ei erop, auw! Snel een zak met
ijsklontjes erop, goed gekoeld en toen heb ik zijn enkel ingetaped. Nu is behalve zijn enkel, zijn hele voet twee keer zo dik als normaal, het is dus flink gekneusd, acherme....Nou ja, nog een geluk
dat het nu gebeurt, en niet aan het begin van de vakantie. Gisteren zijn we van Belo Horizonte naar Salvador gevlogen, en ons plan was om dan een bus te pakken naar een plek hier ongeveer 100 km
vandaan, aan de kokos-kust. Maar aangekomen op het vliegveld hoorden we dat alle buschauffeurs in Salvador staken, en niemand weet voor hoelang. Hmmmm, change of plans dus. Uiteindelijk zijn we in
een heerlijke pousada terechtgekomen, vlakbij het vliegveld, dus dat is ook handig voor de terugreis, en maar zo'n 50 meter van het strand, dus eigenlijk is het veel beter dan ons oorspronkelijk
idee. Zo zie je maar, alles gebeurt met een reden :-) We zijn van plan om deze laatste week nog lekker te relaxen, geen uitstapjes meer, geen gekke dingen, gewoon lekker vermaken in en rondom de
pousada. Oh ja, er werkt hier een italiaan, Daniel, en hij heeft aangeboden om zijn favoriete pasta voor ons te maken, jummie, we zijn heel benieuwd. Ik heb gisteravond een Sudoku Genius afgemaakt,
dat was een echte hersenkraker kan ik je zeggen. Eric kan dat natuurlijk niet hebben, dus je snapt wel wat Eric nu aan het doen is........;-), met zijn pootje omhoog, acherme.... De zon is
ondertussen gaan schijnen, dus we gaan zo even naar een apotheek strompelen voor nieuwe tape voor Eric en antibiotica voor mij helaas, jaja, tuurlijk heb ik weer een blaasontsteking (2e deze
vakantie), en een koortslip, dus op dit moment zijn we twee kneuzen bij elkaar, haha. Iedereen alvast een zonnig weekend toegewenst! Liefs, M&E
Eiindelijk weer internetverbinding. We zijn sinds afgelopen donderdag bij Netty en haar man Joao in het kindertehuis. We hebben ondertussen alweer zóveel meegemaakt, ik loop dus ontzettend achter met
schrijven, en dat ga ik niet meer inhalen, anders zit ik hier vanacht om 3 uur nog. Dus even een kort verslagje: we zijn dus in het kindertehuis, en we hebben het hier heel leuk met alle kinderen en
Netty en haar man. Wat doen zij een on-ge-loof-lijk goed werk hier, echt héél veel respect voor deze mensen. Het is werkelijk hartverscheurend als je de verhalen hoort waar deze kinderen mee te maken
hebben (gehad), ouders die verslaafd zijn, vader in de gevangenis wegens verkrachting, een moeder die huurmoordenenaar is, mishandeling, verwaarlozing, wapenhandel, etc etc. Er is hier een meisje die
met haar broertje op de vuilnisbelt is gevonden in een plastic zak..... je hart breekt echt als je deze verhalen hoort, het is om te janken! Natuurlijk lees je dit soort verhalen wel eens, maar om
het van zo dichtbij mee te maken is héél heftig. De eerste avond waren we allebei een beetje van slag, van al deze verhalen, en Netty blijft maar vertellen, het houdt gewoon niet op. De kinderen zijn
zó lief joh, en ze vinden het superleuk dat er zomaar visite is uit Nederland. We hadden een voetbal en een puzzel van Zuid-Amerika meegenomen als kado, vonden ze helemaal geweldig natuurlijk. Eric
heeft vandaag een begin gemaakt met het hek schilderen, in 5 verschillende kleuren, Joao bedankt ;-), en ik heb de drie klaslokalen gepoetst, geveegd en gedweild, en voor de rest met de kinderen
gespeeld, geverfd, gepuzzeld, mens-erger-je-niet gespeeld ( valsspelen kennen ze hier ook hoor...), en 's-middags hebben Netty en ik met de kinderen King Kong gekeken. Gisteren heeft Netty ons
meegenomen naar een koffieplantage, van de man van een nicht van Joao. Dat was echt supergaaf om te zien, helemaal omdat het plukken van de bessen deze week is begonnen. Netty en haar man zijn
ontzettend gastvrije en lieve mensen, we hebben zelfs een heel huis tot onze beschikking. Het is een gastenhuis gebouwd door nederlanders, die hier ook veel vrijwilligerswerk doen, dus niet vanuit de
stichting, maar geheel particulier gedoneerd. Voor de rest draaien ze hier volledig op sponsoring en donaties vanuit bedrijven, maar ook individuele giften en sponsoring. Je kunt voor 20 euro per
maand een kind sponsoren, en de helft van dat bedrag gaat naar voedsel, en de andere helft naar praktische zaken zoals kleding en schoolspullen. Uiteraard gaan wij een kind sponsoren, we weten alleen
nog niet welk kind, daar gaan we het maandag over hebben (dus over 9 maanden geen dikke buik, maar toch een kindje :-)). Morgen gaan we samen hopelijk het hek afmaken, en lekker ravotten met de kids.
We wilden eerst maar drie dagen ofzo blijven, maar uiteraard hebben we dat plan alweer veranderd; we blijven tot woensdagochtend. Ze vinden het veel te leuk dat we er zijn, en wij vinden het ook
super hier, én daarbij is er ook altijd werk waarmee we kunnen helpen, en dat doen we graag natuurlijk. En we kunnen de kinderen nog niet missen ;-). Oh ja, de foto's van het hek schilderen komen tzt
op hun website te staan. De website is trouwens skhb.org. Tsja, er is nog zoveel meer te vertellen, maar dat komt straks in Nederland wel, met foto's erbij is sowieso een stuk makkelijker vertellen.
Ik laat het dus weer even hierbij. Heel veel liefs vanuit Timóteo, M&E
Rio.....tsja, we hadden er al niet al te hoge verwachtingen van, en dat is maar goed ook. Rio is eigenlijk een behoorlijk vreselijke stad. Natuurlijk heb je hier wat highlights, maar voor de rest
moet je hier vooral snel wegwezen. Wat we morgen ook gelukkig weer gaan doen, haha.
Onze pousada, Casa Alegra, is wel heel leuk en ligt in een hele gezellige en mooie oude wijk, Santa Teresa. Vroeger woonden hier de rijken, tegenwoordig is het echt een kunstenaarswijk met hippe
barretjes, restaurants, winkeltjes en galeries. Vanaf 1877 reed er een tram door Sta Teresa, maar vorig jaar is er een vreselijk ongeluk mee gebeurd, waarbij 5 doden vielen. De bewoners waren in
alle staten, omdat ze allang waarschuwden dat het gevaarlijk was wegens slecht onderhoud van de rails. Ook was de tram open, en reden er vaak veel te veel mensen mee, waarbij ze ook aan de
zijkanten van de tram hingen, want dat was gratis. Sinds vorig jaar rijdt de tram dus niet meer, maar de bewoners willen de tram terug, Santa Teresa is niet meer wat het geweest is....De
voorspelling is dat de tram weer in 2014 gaat rijden.
Vandaag wilden we naar de stranden van Ipanema en Copacabana, maar het komt al de hele ochtend met bakken naar beneden, dus dat zit er effe niet in. Ik zie, terwijl ik dit schrijf, wel weer een
beetje licht tussen de wolken door, dus wie weet gaan we straks alsnog even de stranden bekijken.
Maargoed, Rio is dus niet ons ding zeg maar, ben blij dat we morgenvroeg naar Ouro Preto vertrekken, een hele mooie oude stad, staat zelfs op de Unesco werelderfgoed lijst. Daar blijven we tot
woensdag, en dan gaan we een paar dagen naar Netty, die nederlandse die we, heeeeel lang geleden, in het vliegtuig ontmoetten, met het opvangtehuis voor straatkinderen in Timoteo. En dan.......
hebben we nog ongeveer een week om ergens te chillen op een bounty eiland, zodat we helemaal ontspannen weer naar huis vliegen......Nu nog even niet aan denken hoor....
Oh ja, gisteren na de Corcovado zijn we nog even naar het centrum gegaan, op aanraden van Daniel en zijn vrouw, om de foto expositie te bezoeken. Ontzettend mooie foto~s, van allerlei mooie plekken
op de aarde, van bovenaf gefotografeerd. Zie www.terravistadoceu.com. Alleen de verhalen die erbij staan (op de website helaas niet in het engels, bij de expositie wel), zijn redelijk depressing.
We maken een behoorlijke puinhoop van onze leefomgeving, maar dat wisten we natuurlijk al. Het is wel weer even een eye opener, en eigenlijk zou iedereen de expositie moeten zien.
Het lijkt erop dat het ondertussen droog aan het worden is, dus eerst maar eens even een heerlijke ciabatta eten, hier verderop.
Op dit moment zitten we bij Café do Mar, in een luie strandstoel met de voetjes in het zand, op de achtergrond reggae-muziek, caipirinha paraat, moet ik nog even doorgaan? Het is onze laatste avond
op Ilha Grande, wat een fantastisch eiland is. Het is ongeveer zo groot als Bonaire, en heeft heel veel witte stranden, palmbomen, reggae-muziek, bootjes, grote krabben (ze lopen zelfs ín het dorp),
eiland-hondjes, heerlijk eten (reuzen-garnalen op de BBQ, jummie!!) en drinken natuurlijk, en onze pousada ligt letterlijk óp het strand. Het is ongelooflijk lekker slapen op het geluid van de golven
onder jje balkon :-). We doen alles over het strand, van onze pousada naar het dorpje (1500 inwoners) lopen, van de pousada naar dé strandtent, waar we nu dus ook weer zitten, etc etc. Het is sowieso
een autovrij eiland, dus niks geen asfalt, alleen maar strand en zandpaadjes in het dorp, zucht, zó lekker hier! We zouden eigenlijk 5 dagen blijven maar we hebben gisteren nog een nacht bijgeboekt,
haha. Gisteren en vandaag zijn we met de boot naar het strand geweest. Dat betekent eerst drie kwartier varen, en toen werden we afgezet op een strand van waar het nog een half uurtje klimmen en
klauteren is naar het strand Lopes Mendes. Vandaag zijn we met dezelfde boot gegaan, alleen hebben we een andere route gelopen, naar het strand st. antonio. Dit was een stuk verder lopen, maar na het
betere klim- en klauterwerk werden we beloond met een nagenoeg verlaten strand met spierwit zand en een heerlijke zee waar je goed kon zwemmen omdat er geen rotsen waren en het heel lang ondiep
bleef. Eergisteravond was hier een optreden van een belgische drumm & brass band. Het was wel grappig op zich, maar ze waren alleen niet zo goed als ze zelf dachten. De hoofdact was een ietwat
aangeschoten hele drukke tsjech op teva's die compleet uit zijn plaat ging op de muziek, echt té grappig. Hij riep continue 'come on men, don't be shy, be yourself!'. Aan het eind vd avond stond toch
iedereen te dansen op het strand, dus de adhd-tsjech werkte toch aanstekelijk :-) Oh ja, en mijn nieuwe naam is Máxima; er is hier een argentijnse dame met haar man, en zij dacht vanuit haar
ooghoeken dat ik Máxima was. Als ze me ziet lopen roept ze 'hey Máxima Máxima!', haha. Volgens Eric moet ze ofwel slechtziend, ofwel dementerend, of beide zijn, maar je snapt wel dat ik beweer dat
het een volstrekt gezonde vrouw is met een hele scherpe blik. Helaas is dan toch de laatste avond aangebroken, maarrrr, morgen gaan we naar Rio, weer een nieuw avontuur! Oh ja, de treinreis van
Curitiba naar Morretes was natuurlijk vóór Buenos Aires, maar ik krijg het niet voor elkaar om de volgorde te veranderen. Het was, zoals je op de foto's ziet, een spectaculaire treinreis dwars door
het regenwoud. Zoals jullie gewend zijn, moeten de foto's weer even op zich laten wachten. Liefs, M&E
Hey, Buenos Aires is Evita Perón, onze eigen Máxima, de dwaze moeders en ...... voetbal. En als je in Buenos Aires woont en voetbalgek bent, ben je voor River Plate of voor het team waar pluisje
(even googlen ;o)) groot is geworden .... Club Atlético Boca Juniors. En wat doe je als je in BA bent en van voetbal houdt ? Nagaan of één van beide clubs (thuis) speelt en heel hard proberen
kaartjes te bemachtigen. Nou, thuis spelen deden ze (CABJ om precies te zijn) en het bemachtigen van kaartjes was ook appelte eitje. Dus afgelopen woensdag zaten M. en ik in 'La Bombonera' voor het
bijwonen van de 1/8 finale van de Copa Libertadores (de Latijns Amerikaanse equivalent van de UEFA Champions League) tussen CABJ en Union Española (uit Chili). Hoe leuk is dat ? Even op bezoek bij dé
club van Argentinië. Ik zeg .... vuurwerk, een berg confetti, een bijzonder fanatieke aanhang en pittige overtredingen. Oh ja ..... en een scheidsrechter (uit Peru) die was uitgerust met een spuitbus
met kalk o.i.d. Met die kalk gaf ie -in het geval van een vrij trap- aan, waar de bal moest komen te liggen en waar de muur moest worden opgesteld. Funny !!! Het stadion van CABJ is een betonnen
kolos uit 1940 en staat in de wijk La Boca en komt -geloof het of niet- in beweging op het moment dat de aanhang in beweging komt. En da's een hele rare gewaarwording kan ik je vertellen. De
wedstrijd zelf was wel OK, het was ons sowieso om de sfeer te doen. Gelukkig voor het thuispubliek, trok CABJ uiteindelijk aan het langste einde, de 2 - 1 viel in de 93ste minuut. Maar ja, zoals de
voetballiefhebbers onder jullie weten, telt een 'uit' gescoord doelpunt 'dubbel'. M.a.w Als de Chilenen volgende week de nul houden, hoeven ze maar 1 x te scoren om de kwartfinales te halen. Ik zou
m'n geld op CABJ zetten :o) Oh ja .... nog een leuke anekdote. Vanaf de oprichting van CABJ in 1905 werd men het over de clubkleuren niet eens. In 1907 besloot men de kleuren over te nemen van de
vlag van de eerste boot die in de haven aanmeerde. Het was een Zweeds schip en dus werden blauw en geel de kleuren van de club. Ciao, E.
Zooooo, daar zijn we weer. Vandaag van Buenos Aires teruggevlogen naar Sao Paulo. We zitten nu in een hotel vlakbij het vliegveld, boring, maar erg praktisch omdat we morgenvroeg doorreizen naar Ilha
Grande, een idyllisch bounty-eiland ongeveer 150 km ten zuiden van Rio de Janeiro. Lekker hoor, ik heb wel weer eens zin in een agua de coco en een caipirinha met de voetjes in het zand :-) Buenos
Aires was geweldig! We hebben heel veel gezien in 4 dagen en een goeie indruk gekeregen. Donderdag hebben we BA verkend met de hop-on-hop-of bus, ideaal om zo'n enorm grote stad te verkennen. We
hebben trouwens ook veel met de metro gedaan, dat ging ook prima. En gisteren hebben we, hoe nederlands, fietsen gehuurd. Even een kort uitstapje: via het programma '3 op reis' met Chris Zeegers die
in BA was, zijn we op het idee gekomen om dit 'uitstapje' naar BA te maken. We hebben fietsen gehuurd op de plek waar Chris ook fietsen heeft gehuurd. Het was in de wijk Palermo, een superhippe wijk
wat een beetje dorps aandoet, met heeeeel veel leuke winkeltjes, café's en restaurants. Sommige stukken waren wel lastig om te fietsen met dat drukke auto-verkeer. En we kwamen er achter dat we de
route andersom reden waardoor we op de eenrichtingswegen regelmatig verwensingen naar ons hoofd kregen geslingerd. Maarja, lekker boeiend, wij nie begrijp, wij domme toerist ;-) Met de hop-on-hop-of
bus de dag ervoor kwamen we voorbij een hippodrome, waar ze polo aan het spelen waren. Wij zijn ernaartoe gefietst en hadden eigenlijk niet verwacht dat we met onze oranje klm-fietsjes en
Havaiana-slippertjes het veld mochten betreden, maar ze deden helemaal niet moeilijk. We zijn er zeker 2 uur blijven hangen, het was zo gaaf om te zien! Er was een halve finale aan de gang, en we
raakten aan de praat met Edgar, een polo-speler uit BA. Was echt een superaardige gozer, en hij vond het leuk om ons vanalles over polo te vertellen. Later kwamen er ook nog wat vrienden van hem, we
hebben nu dus heuze vrienden uit de polo-scene, haha, hoe decadent ;-). En nog een leuk souvenir gekregen van Edgar, een polo-bal, inclusief deuken. We hebben ook nog een stukje van de finale gezien,
voorafgegaan door een fanfare die het volkslied speelde. Toen moesten we helaas gaan, omdat we voor sluitingstijd de fietsen moesten terugbrengen. 's-Avonds wilden we gaan eten bij La Cabrera, waar
ze schijnbaar één van de beste steaks van BA serveren, Chris Zeegers was daar ook. Maar helaas hadden ze geen enkel visgerecht of vegagerecht op de kaart, dus dat feest ging niet door. Pijnlijk
momentje, ik heb Eric er nog aan herinnerd dat ik in mijn profiel op Relatieplanet wel heb vermeld dat ik vegetariër ben, maar daar kon hij zich vreemd genoeg niks van herinneren ;-) Gelukkig hebben
we nog een ander argentijns restaurant gevonden waar Eric alsnog een héérlijk stuk vlees van de grill op heeft, hij heeft in BA sowieso het beste vlees ooit gegeten, dat kunnen ze wel hoor, die
argentijnen. Oh ja, we zijn natuurlijk ook nog naar de voetbalwedstrijd geweest, was ook superleuk. Maar dat kan Eric beter schrijven, volgt dus nog. Ze hebben hier in het hotel helaas geen computer,
dus ik kan helaas nog steeds geen foto's uploaden (ballentent) :-( Ik denk niet dat we in Ilha Grande internet hebben, dus als we weer even offline zijn, dan weten jullie waarom. Laterrr Liefs
M&E
