Weer even een teken van leven! We zijn sinds gisteravond/-nacht in Buenos Aires! Maandagochtend zijn we met de bus van Curitiba naar Sao Paulo gegaan (op 4 na grootste stad ter wereld). De busreis
duurde zo'n 7 uur, maar het was weer een geweldig mooie trip, dwars door de bergen heen en overal waar we keken groen, groener, groenst. Het verkeer in Sao Paulo was natuurlijk een gekkenhuis, maar
uiteindelijk kwamen we dan toch aan op het op 1 na grootste busstation ter wereld, met ruim 90 platforms. Verbazingwekkend genoeg hadden we vrij snel uitgevonden waar we kaartjes konden kopen voor de
bus naar het vliegveld, 17 km verderop. Ee kwartier later zaten we in de bus, goed geregeld! We hadden nog geen vliegtickets (dus ook geen tijdstress...), maar we hadden wel onze hoop gevestigd op de
vlucht van 20.45 uur naar BA. Uiteindelijk, 1.5 uur voor tijd, hadden we tickets geregeld voor de vlucht, dus we konden meteen inchecken, even een buitensporig duur en klef broodje gescoord en toen
boarden!! Toen stonden we voor de volgende uitdaging, we hadden nog geen tijd gehad om een ho(s)tel te reserveren, en we landden rond 00.00 uur in BA. Op het vliegveld hebben we gebeld naar een hotel
wat we op het oog hadden, maar daar konden we zonder reservering niet terecht. Toen hebben we via een desk op het vliegveld een taxi geregeld, die voor ons een hotelletje in het centrum zou zoeken
voor de prijs die wij in ons hoofd hadden. Uiteindelijk vonden we het eerste hotel waar hij stopte prima, het was schoon en het bed zag er heel aanlokkelijk uit, het was ondertussen een uurtje of
half twee 's-nachts...haha, de volgende keer toch maar iets beter voorbereiden, dit was wel érg avontuurlijk ;-) Na een goede nachtrust, en buiten een strak blauwe lucht met zon zag de wereld er weer
een stuk fleuriger uit. Nadat we uitgecheckt haddden hebben we een taxi genomen naar de wijk die we op het oog hadden, en gelukkig hebben we daar een perfect hotelletje gevonden waar we nu vier
nachten blijven (en dat voor 38 euro per nacht, incl. ontbijt). We zitten 2 metrohaltes van het centrum, en ook goed tov andere leuke wijken zoals Palermo en San Telmo. Nadat we ingecheckt hadden,
zijn we naar een ontbijt-lunch adresje gaan zoeken, maar omdat het vandaag de Dag van de Arbeid is, was best veel gesloten. Hier op de hoek vonden we een leuk tentje, dus hebben we heerlijk buiten in
de zon een goeie bak koffie gedronken en een omeletje gegeten. Heel apart, zo zit je de dag ervoor nog in de bus, en zo zit je in de zon op een terras in Buenos Aires, lang leve backpacken!
's-Middags hebben we de metro genomen (voor omgerekend 1 euro) naar het centrum. Het was erg druk met demonstraties en manifestaties, wat te maken had met de Dag van de Arbeid en er was ook iets wat
te maken had met de strijd om de Falkland eilanden ergens in 1980. We hebben lekker geslenterd door het centrum, waar een beetje té toeristische winkeltjes zaten. Wel mooie oude gebouwen, afgewisseld
met heel modern, en genoeg te beleven in de stad, oa een mooi tango-optreden. We hebben via ons hotel een trip geregeld; morgenavond gaan we naar een voetbalwedstrijd van Boca Juniors in het
Bombonera (letterlijk: bonbondoos) stadion. We worden morgenmiddag opgehaald, dan gaan we pizza eten en bier drinken (echt voetbal-voedsel...), dan worden we naar het stadion gebracht en afgezet, en
na de wedstrijd weer opgehaald en afgezet bij het hotel. Boca is namelijk een behoorlijk onveilige buurt 's-avonds, dus dit is een veilige manier om toch naar zo'n wedstrijd te kunnen, wat echt een
belevenis schijnt te zijn. Het is de 8e finaleronde van de Copa Libertadores, geen idee hoor, maar misschien dat de voetbal-liefhebbers hier iets mee kunnen ;-). Eric kijkt er in ieder geval erg naar
uit, en ik vind het natuurlijk ook superleuk, het gaat toch om de sfeer hè. Ik zal vantevoren nog wel even aan Eric vragen welke club Boca Juniors is, voordat ik voor de verkeerde club juich, en het
stadion uit wordt gebonjourd ;-) We hebben nog genoeg te ontdekken in deze grote en mooie stad, en dat gaan we ook zeker doen :-) Foto's moeten helaas weer even wachten. Hasta luego! Liefs, M&E
Even een korte update: vanmorgen na het bijwerken van het weblog begon het er verdacht licht uit te zien buiten en het was ondertussen ook opgehouden met regenen. Het was te laat om nog naar de
argentijnse kant te gaan, maar we zijn wel naar de watervallen in 'eigen' land gegaan. Dit was wél goed te doen met ov, dus snel omgekleed, spullen gepakt en een half uur later zaten we in de bus
:-). Het was supermooi aan de brazilaanse kant, je ziet dan het totaalplaatje van álle watervallen aan de overkant. Het was wel een stuk kleiner dan de Argentijnse kant, maar dat kwam juist wel goed
uit, omdat we maar een paar uurtjes hadden. Na het park zijn we naar het 200 meter verderop gelegen vogelpark gelopen. Ook dit was erg mooi, je loopt in hele grote vollières tussen de mooiste
gekleurde vogels, in alle soorten en maten. Als het weer morgen ook weer meezit gaan we toch nog een keer naar de argentijnse kant, om de trail af te maken. Dat betekent wel dat we nu weer onze
backpacks moeten inpakken... Ik heb dus ook geen tijd meer om nog foto's te uploaden, maar geduld is een schone zaak. Ciao! Liefs, M&E
Daar zijn we weer! Voor jullie beeldvorming: het regent, en áls het regent regent het goed, en het is behoorlijk fris. De weersvoorspellingen zijn slecht dus vandaag zijn we helaas aan ons hostel
gekluisterd. Maar eerst even terug naar het begin. Maandagmiddag zijn we met de bus vertrokken uit Bonito. De eerste rit tot Dourades zou ongeveer 5 uur duren, dan tussenstop van 3 uur in Dourades,
en dan nog ongeveer 8 uur naar Foz, waar we nu zijn. De eerste trip met Cruseiro do Sul (is één vd vele busmaatschappijen) verliep redelijk dramatisch. Normaal gesproken heeft Cruseiro do Sul mooie
luxe bussen, maar deze stond duidelijk op de nominatielijst voor de sloop, haha. Dat we onderweg ook nog 3 keer van bus moesten wisselen (géén idee waarom...) maakte het er ook niet beter op.
Aangekomen in Dourades moesten we tijd overbruggen op een heel saai busstation, en het was al laat dus er was natuurlijk ook niks meer open, op twee tentjes met wat snoep en drank na. Gelukkig zaten
we met wat andere toeristen, een leuk frans stel, een leuke francaise (Valérie) en een canadese met een vreselijk knauwerig accent. Eric heeft op de bagage gepast, en toen ben ik met Valérie een
supermarkt gaan zoeken om wat fatsoenlijks te eten te scoren. Én gevonden hoor, er was vlakbij een megasupermarkt, afmeting Carrefour. Ik had lekkere broodjes met tonijnsalade gehaald, dat ging er
goed in. Het was eigenlijk best gezellig, maar we waren wel blij dat de bus eraan kwam voor het laatste stuk, én een hele mooie nieuwe bus gelukkig, van Eucatur. Als je hier bustickets koopt, dan heb
je vaste plaatsen. Onze stoelen waren al bezet, maar achterin was nog plaats dus zijn we gewoon daar gaan zitten, geen probleem. Er was echter een vrouw die er wel een probleem van maakte dat ze niet
op haar 'eigen' stoel kon zitten, waardoor een andere man helemaal uit zijn plaat ging. Tsjongejonge wat een tumult zeg, chauffeur erbij met de namenlijst, een hoop gevloek heen en weer, af en toe
hoorden we het woord 'policía' vallen, het leek wel een soap. Uiteindelijk, na een minuut of 20, gaf de man dan toch al mokkend zijn stoel af, en konden we beginnen aan de nachtreis. We zaten heel
comfortabel en we hebben, voor zover mogelijk in een bus, redelijk goed geslapen. 'S-ochtends om een uur of 10 kwamen we aan in Foz. In Foz zelf is niet veel te beleven, het draait allemaal om de
watervallen hier 8 km vandaan. Ongeveer 70% vd watervallen zijn aan de argentijnse kant en 30% aan de brazilaanse kant. Er zijn maar liefst 275 watervallen die zich uitstrekken over een lengte van 3
km. Hiermee zijn ze breder dan de Victoria watervallen en met een gemiddelde hoogte van 80 meter hoger dan de Niagara watervallen. Via de hostel waar we slapen hebben we gisteren een trip geboekt
naar de argentijnse kant vd watervallen, waar je gemakkelijk een hele dag kunt verblijven. Het voordeel is als je georganiseerd gaat, dat de chauffeur alle formaliteiten bij de grens regelt. En je
wordt afgezet en eind vd middag weer opgehaald, je zit dus gelukkig niet aan een gids vast, niks zo ergelijk als een gids met paraplu volgen, brrrr. Het park deed een beetje aan de Efteling denken,
we verwachtten elk moment een achtbaan ;-). Het was erg mooi aangelegd, én heel schoon. Onderweg naar één vd uitkijkpunten kwamen we een hele groep nieuwsgierige coaties tegen, wat een leuke beesjes
zijn dat. Je moet alleen wel uitkijken als je eten in je hand hebt, want dat pakken ze gewoon van je af... De watervallen waren fantastisch! Aan de linkerkant heb je de Keel van de Duivel, een enorme
diepe kloof waar een onwaarschijnlijke hoeveelheid water naar beneden stort. En aan de rechterkant heb je een grote muur van watervallen. 's-Middags zouden we naar de duivelskeel gaan, eerst zijn we
'bootje' gaan varen. Dat was gaaf! Je gaat met een Zodiac letterlijk ónder de watervallen voor een douche. We hadden hier al over gehoord en kregen als tip om in zwemkleding in de boot te gaan, omdat
je door en door nat wordt. Niet iedereen was blijkbaar op de hoogte, sommige mensen hadden nog hun kleding aan (niet slim). Eerst gingen we rustig varen naar de watervallen toe, en konden we van een
veilige afstand foto's maken, toen kregen we het sein om de camera op te bergen in de waterdichte zak, en ja hoor, gas erop en naar de waterval toe! Ongelooflijk, wat een douche was dat, en wat een
geweld!! Nadat we waren bijgekomen zijn we nog een keer ondergedompeld en nog één keer bij een andere waterval, wat een bizarre ervaring weer :-). Het is ook gefilmd, dus we kunnen het bewijs thuis
laten zien ;-). Na de bootervaring hebben we ons omgekleed, beetje jammer dat het toen ontzettend hard begon te regenen en wij zo stom waren dat we onze poncho's nog op de kamer hadden liggen. Zo
slim als we waren om in onze zwemkleding in de boot te gaan, zo stom was het dat we alsnog zeiknat waren door de regen, haha. Het ging alleen maar harder regenen dus zijn we snel teruggelopen naar
één vd tentjes waar je wat kon eten en drinken. Iedereen liep als verzopen katjes rond, en we troostten ons met de gedachte dat ook een poncho of regenjas tegen zo'n tropische bui niet bestand is.
Het is helaas niet meer opgehouden met regenen en we hebben de rest van de watervallen daardoor niet kunnen zien, balen! We hebben tot nu toe alleen maar mooi weer gehad dus we mogen echt niet
klagen, het is alleen een beetje jammer dat we dit weer nu net bij één van dé highlights van Brazilië hebben. Vandaag hadden we voor de helft vd entree weer het park opgekund, maar het weer laat het
niet toe :-(. We vertrekken morgenavond naar Curitiba, dus onze hoop is nog dat we morgenvroeg de braziliaanse kant vd watervallen kunnen bezoeken. En anders is het gewoon dikke vette pech. Evelina,
waar deze pousada naar vernoemd is, is een braziliaanse die redelijk goed Engels spreekt, maar ze heeft absoluut géén bereik (lees: spoort niet). Ze bedoelt het allemaal goed, maar ze is ontzettend
zenuwachtig en warrig. Het mooie is, we wilden hier voor 3 nachten blijven, maar ze had maar voor 2 nachten een kamer. Omdat de bedden er ontzettend comfi uitzagen hebben we toch besloten om het te
doen. Toen zei ze dat we pas 's-middags op de kamer konden, en zag ze haar kans schoon om ons alles over de watervallen te vertellen. Ik kan je zeggen dat je daar echt niet op zit te wachten na zo'n
lange busrit. Maar ineens, zoals wel vaker in Brazilië, veranderde het weer en konden we ineens wel op de kamer. Je moet werkelijk álles wat ze zeggen met een korreltje zout nemen, haha. Gisteravond
zei Evelina dat we toch nog een nacht konden blijven, maar dat we wel van kamer moesten wisselen. Beetje vreemd, maar oké. Maarrrr, je raad het al, vanochtend bij het ontbijt kwam ze vertellen dat we
toch op onze eigen kamer konden blijven :-). Pfffff, wat een vermoeiend volk soms, maar ook wel weer heel grappig, je moet je er gewoon aan overgeven, haha. Oh ja, Inge, ik kan namens Eric zeggen dat
het backpacken goed bevalt, mede dankzij het feit dat hij een frontloader (backpack met aan de voorkant een grote rits) heeft gekocht. Grappig verschil tussen zijn en mijn backpack: bij Eric is het
héél georganiseerd, alles netjes in plastic tasjes onderverdeeld, en bij mij is het niet chaotisch, maar zeg maar 'minder georganiseerd',haha. En ik snap dat je smeuïge roddels wil, maar op één
irritatie na, vallende onder de categorie 'licht', gaat het erg goed saampjes :-) We hadden in zo'n koffieland als Brazilië meer lekkere koffie verwacht, maar dat valt toch een beetje tegen.
Waarschijnlijk gebruiken ze het alleen voor de export ofzo. En het eten is matig, de ene keer beter dan de andere keer. Ze hebben veel fast-food overgenomen van de VS. Grappig verschil is dat vooral
bij de brazilaanse vrouwen het vet zich ophoopt in de billen, waar het bij ons in de buik gaat zitten. Eigenlijk eten we nog het lekkerst waar de locals zelf ook eten, dat is vaak een buffet, met
warme gerechten en een goeie saladebar, waar je voor gemiddeld 4 euro onbeperkt kunt opscheppen. Eergisteren hebben we wel heerlijke sushi op, en gisteravond hebben we, omdat het nog steeds met
bakken uit de hemel kwam, pizza besteld en hebben we op de I-pad Hangover 2 gekeken :-) Eric is ondertussen alle foto's op een usb-stick (van 32G) aan het zetten, en het lijkt erop dat het gelukt is.
Ik krijg ondertussen problemen met de verbinding, dus ga snel even opslaan... Gelukkig, ook weer gelukt. Ik ga zo nog even wat foto's op het weblog zetten. Laterrr Liefs, M&E
Jippie!!!! Mijn dag kan al niet meer stuk, lees net een mailtje van pap dat ik voor mijn examen farmaceutische patiëntenzorg een 6 heb gehaald, jieha! Nu nog eentje te gaan en dan ben ik eindelijk
klaar met mijn theorie :-) Bonito deel 2 heeft even wat langer op zich laten wachten, en zoals jullie zien is de schrijver ook alweer gewisseld, maar dat heeft een reden, komen jullie zo achter.
Bonito is een heel gezellig, ietwat slaperig stadje, wat vooral 's-avonds tot leven komt. Er zijn leuke winkeltjes, bars en restaurants, kortom: goed vertoeven hier. Vrijdag hebben we fietsen gehuurd
(vééls te klein voor ons natuurlijk, arme rug en kniën...), en toen zijn we naar Balneário Municipal gefietst (check google even voor afbeeldingen: balneário municipal bonito), hier 6 km verderop.
Volgens Paméla, van ons hotel, zouden we maar één heuvel tegenkomen. Maar zoals we ondertussen wel geleerd hebben, geloof nooit een braziliaan ;-) Het waren dus meerdere heuvels, een flinke uitdaging
met een té kleine fiets waarvan de versnellingen ook niet meer werken, haha. Maar wat een heerlijke rivier om in te zwemmen, superhelder water en vol met nieuwsgierige dorades, echt geweldig om er
gewoon tussen te zwemmen. Het water was ook heerlijk verkoelend, en we hebben ons prima vermaakt daar. Toen kwamen er ook nog twee supermooie papegaaien aangevlogen, je weet echt niet wat je ziet als
dat overvliegt, zie foto. We ontmoeten trouwens tijdens onze reis veel leuke mensen. Hier in Bonito hebben we een leuke Oostenrijker, Wolfgang, ontmoet. Een gast van 37, is 10 jaar advocaat geweest
en heeft zijn baan opgezegd omdat hij tegen een burn-out aanzat. Nu is hij al 1.5 jaar aan het genieten en aan het bijkomen, en aan het bedenken wat voor werk hij wil gaan doen. Hij woont in het
tweede huis van zijn moeder, dus heeft vrijwel geen vaste lasten, en hij heeft vast goed verdiend als advocaat, dus hij kan het nog eventjes uitzingen op deze manier. Als hij terugkomt uit Brazilië
wil hij waarschijnlijk aan de slag als coach. Vrijdagavond hebben we met hem gegeten bij de Taboa bar, was erg gezellig. En zaterdag hebben we met zijn drieën een snorkeltrip geboekt. Wat was dat
gaaf zeg! We zijn bij rio da prata afgezet, en daar was een complex waar je je kon omkleden (wetsuit, erg sexy, ahum...), en waar we 's-middags na de trip een heerlijke lunch zouden hebben. Samen met
een gids en een aantal andere braziliaanse toeristen hebben we een stukje met een open truck gereden, toen een kleine drie kwartier door de jungle gelopen en toen kwamen we aan bij de rivier. Het was
de bedoeling dat je je liet drijven op je buik, en bewapend met snorkel laten meevoeren door de stroming van de rivier. We gingen eerst een klein stukje oefenen, maar helaas moest Eric afhaken. Het
voelde niet goed voor hem om door een klein pijpje adem te halen, heeft ook te maken met asthmatische achtergrond. En tijdens de trip had je weinig tot geen mogelijkheid om rustig adem te halen,
omdat de rivier heel ondiep is en je dus op je buik moest blijven drijven. Wij zijn begonnen aan de snorkeltocht, en Eric zou opgehaald worden, en hij heeft ons opgewacht op ons eindpunt. De
snorkeltrip was ONGELOOFLIJK mooi, niet te beschrijven. De rivier was zo helder, je kon zeker 20 meter vooruit kijken. Je zwemt letterlijk in een heel groot aquarium, Je bent helemaal omringd door
supergrote vissen, zo bizar. En omdat je werd meegenomen door de stroming hoefde je alleen af en toe met je armen wat te bewegen, en hier en daar wat rotsen en boomstammen onder water ontwijken. We
kwamen ook nog bij een stuk waar op de bodem het zand omhoog kwam borrelen, zoals bij een vulcaan. Het was ook letterlijk vulcanische activiteit, maar zonder lava natuurlijk, en schijnbaar was het de
oorsprong van de rivier, heel apart om te zien. De BBC heeft hier vorige week ook opnames gemaakt, het is uniek in de wereld. Uiteindelijk, na 2 uur snorkelen kwamen we bij het eindpunt, nog helemaal
ondersteboven van wat we allemaal gezien hadden. Echt ontzettend balen voor Eric, maarja, shit happens... Eric heeft wel drie keer opgeschept tijdens de heerlijke lunch, toch een beetje compensatie
;-) Gisteravond hadden we niet zo'n zin om de stad in te gaan, dus onder het genot van een Skol (brazilaans bier), en een zak chips hebben we in de tuin van ons hostel een spelletje regenwormen
gedaan. Drie kinderen, twee jongetjes en een meisje, vonden het erg leuk om mee te kijken en al spelende hebben we ze uitgelegd, in ons steeds beter wordende portugees, hoe het spelletje werkt. En
kinderen zijn zo wijs wat dat betreft, die hadden het zo door. Toen hebben we hun laten spelen, met wat hulp van ons, en ze vonden het helemaal geweldig. Was echt zo leuk om zien. Eric heeft nog met
het jongste ventje voetbalspelers van brazilië en natuurlijk AZ doorgenomen met foto's op de I-Pad. Tsja, voetbal doet het altijd goed hè, daar maak je vrienden mee. Later hebben we nog met google
translate allerlei vragen over en weer gesteld, soms met hele rare vertalingen als gevolg, maar het was er grappig allemaal. Helemaal toen Karima typte via translate: "maar zij heeft veel meer haar
dan u". Die kinderen en ik natuurlijk héél hard lachen, en Eric iets minder hard ;-) Via translate kwamen we erachter dat de vrouw des huizes 8 kinderen heeft, waarvan er 7 zijn geadopteerd. Eén van
de kinderen is vandaag jarig en we zijn vanmiddag uitgenodigd voor zijn feestje, nog verplichtingen ook dus, haha. Eerst maar weer eens lekker zwemmen bij de rivier, maar dit keer pakken we een
motortaxi :-) Morgenvroeg gaan we naar het Rodoviária om te kijken of we nog tickets voor morgenmiddag kunnen bemachtigen naar Foz do Iguacu, waarvan je een foto ziet bovenaan ons weblog, met al die
watervallen. Dat wordt weer een lange trip, maar we zijn wel wat gewend nu. En het is nu eenmaal een ontzettend groot land. Én een mooi land! Ps. We hebben gisteren nog twee foto's toegevoegd bij de
Pantanal. En pap, de capibara's zijn denk ik wel aaibaar, wel een beetje ruwharig, en of ze uit hun mond stinken heb ik niet uitgeprobeerd ;-) Op de valreep nog een spreuk: het staat wel op de kaart,
maar we hebben het niet. Liefs, M&E
Oi, Zo, nu is het mijn (Eric) beurt een leuk verhaaltje te schrijven. Dus ga er maar even lekker voor zitten :o) Afgelopen dinsdag(middag) hadden we onze laatste Pantanal trip, een geweldig mooie
boottocht inclusief Piranha vissen (Yeeaaaahhh). Volgens mij hebben we er met z'n 7en, zo'n 50 uitgetrokken. De nieuwe gasten (en de kok) zijn ons waarschijnlijk erg dankbaar geweest. Na het
varen/vissen hebben we de douche bezocht en ons opgemaakt (fig.) voor het diner. Toen we na het diner naar onze lodge liepen, stonden we ineens oog in oog met een stuk of 30 capibara's, wat een leuke
beesten zijn dat. Na een laatste nacht in het geweldige bed dat we tot onze beschikking hadden, ging de reis op woensdagochtend richting vliegveld. Ons plan was, om met het vliegtuig van Cuiabá naar
Campo Grande te vliegen, daar één nacht te blijven om de volgende dag met de bus naar Bonito te rijden. De enige uitdaging .... we hadden nog helemaal niets geregeld. Dus op het vliegveld hebben we
even 2 tickets gekocht en zijn vervolgens naar Campo Grande gevlogen. Omdat we de volgende dag met de bus naar Bonito wilden, leek het ons een goed idee vlakbij het Rodoviária (busstation) te
overnachten. Volgens onze Rough Guide, was Hotel Nacional het juiste adres, slechts één blok verwijderd van het Rodoviária, dus helemaal goed. Los van de lekkende airco en een hond die de hele avond
heeft lopen/liggen/staan blaffen, hebben we een OK nacht gehad en dat voor slechts R$ 100,00 (€ 40,00). Na het ontbijt zouden we even naar het busstation wandelen om bustickets te scoren. En wat
troffen we na het eerder vermelde ene blok ? Of beter gezegd, wat troffen we niet .... het busstation. Oeps ... Wat bleek, ze hadden het busstation verplaatst, het zat nu 9 km buiten het centrum
(onze dank gaat uit naar de schrijvers van de Rough Guide :o)). De receptionist van het hotel had op ons verzoek uitgevonden, dat er om 07.00u, 09.00u en 11.00u een bus zou vertrekken. Onze voorkeur
ging uit naar die van 09.00u, maar het was inmiddels 08.00u. Op papier moet je een afstand van 9 km makkelijk in een uur kunnen overbruggen, maar in Brazilië weet je het nooit. Uiteindelijk waren we
keurig op tijd bij het busstation en kon onze reis naar Bonito beginnen. And that's where we are now .... in Bonito. Voor de zekerheid ga ik deze tekst alvast plaatsen. Ik ga zo verder met Bonito
deel 2. Tchau, E&M
Vanmiddag gaan we nog één keer varen én nog een keer op piraña's vissen, Eric is een blij man. Ik moet zeggen dat ik helemaal geen visser ben, maar ik vind dit toch ook stiekem wel heel leuk :-) Oh
ja, de website van onze lodge is www.pousadamutum.com.br. Mooi hè? Enige minpunt is dat alles op tijd gaat, het gaat als volgt: om 6.30 uur zitten we al aan het ontbijt, dan om 7.30 uur hebben we een
trip, rond 10.00 uur zijn we dan meestal terug, 12.00 uur lunchen en dan om 15.00 uur, na de koffie en thee, weer een trip en dan zijn we meestal rond 19.00 uur terug waarna we weer aanschuiven voor
het eten (afvallen is een no-go hier) en daarna vallen we als een blok in slaap (op een héérlijk ruim bed), en dan gaat 's-ochtends om 5.45 uur de wekker weer. Haha, klinkt vermoeiend hè, maar het is
het absoluut waard! Onze gids, Judy, is geboren in de Amazone en weet echt álles van de natuur hier. De eerste dag hebben we een hike door de jungle gemaakt, en het is werkelijk een open-lucht
apotheek. Voor alle kwaaltjes die je kunt bedenken hebben ze planten of vruchten van bomen die een medicinale werking hebben. Ze kunne zelfs gips maken voor als je iets gebroken hebt, dat maken ze
van een bepaalde vrucht wat ze mengen met honing en melk, da koken ze uuuuurenlang, en dan heb je dus gips. Hoe cool is dat? Morgen worden we naar het vliegveld gebracht, 2.5 uur rijden hiervandaan,
en dan gaan we kijken of we terplekke een vlucht kunnen boeken naar Campo Grande waarvandaan we de bus naar Bonito pakken, zo'n 5 uurtjes rijden. Bonito ligt in het zuiden van de Pantanal en schijnt
ook ontzettend mooi te zijn, vooral om te snorkelen in een kristalheldere rivier. Én nog een kans om puma's of jaguars te zien. Dit was het weer even voor nu, ik hoop dat we zo snel mogelijk foto's
kunnen uploaden. Oh ja, bijna weer een spreuk vergetet: beter 10 capivara's in de lucht, dan ..... (ik weet het, ze zijn niet altijd even sterk, haha) Liefs, M&E
Jippie, internetverbinding! Vandaag is onze laatste dag in het noorden van de Pantanal. Wat een paradijs is het hier, het is net of we in een grote dierentuin zitten. Het stikt hier van de mooie en
vooral grote en kleurrijke vogels, we hebben toekans gezien, jabiru's, papegaaien, capivara's ( grootste knaagdier ter wereld, die zijn zoooo leuk!!), heel veel kaaimannen mét kleintjes van net een
week oud, cute!!, wilde paarden, apen, coati's en nog meer moois. Er zitten hier ook jaguars, puma's, anaconda's en ander gespuis maar die hebben we helaas niet gezien... Oh ja, en ik vergeet bijna
de piraña's. De tweede dag hebben we een boottocht gemaakt, vanaf onze eigen aanlegsteiger, hoe decadent, en bij zonsondergang hebben we op piraña's gevist. Eric was zo blij als een kind en hoe kan
het ook anders, hij ving als eerste een piraña, én een grote ook nog, haha. Tuurlijk staat dit op de foto, maar daar moeten jullie nog even op wachten, ik kan niet uploaden hier. Eric heeft er
uiteindelijk 2 gevangen en ook nog twee meervallen maar die moesten terug het water in. Ik heb ook een piraña gevangen. En het mooie is, de hengel was gewoon een bamboestok met een draadje eraan en
een haakje met vlees, niks geen high-tech gedoe, geweldig! Uiteindelijk hebben we met zijn achten 17 piraña's gevangen. 's-Avonds stond er pirañasoep op het menu (van de vangst van de vorige dag,
door andere gasten), en de volgende middag hebben we onze eigen gevangen piraña's gegeten, lekker op de huid gebakken, jammie. Vanmorgen hebben we paardgereden ( sorry zus, niet jaloers worden), voor
Eric was het de eerste keer, en voor mij was het zeker 25 jaar geleden. Gelukkig waren het hele lieve makke paarden :-). Het was heerlijk om met deze mooie dieren de jungle in te gaan en te genieten
van de 'rust' en alle dierengeluiden om ons heen, inclusief het gebrul van de brulapen. Even mijn verhaaltje opslaan, voordat het ineens weg is...
Even een kort berichtje hier vanaf het vliegveld in Brasilia. Net 18 uur in de bus gezeten, het is me erg meegevallen alleen Eric had een beetje pech dat ie iemand voor zich had zitten die om de
haverklap en vooral onaangekondigd zijn stoel op stand slaap zette. Niet echt fijn als je je benen niet kwijt kunt.... Nog even een paar uur rondhangen hier op het vliegveld en dan op naar de
Pantanal, 1.5 uur vliegen hiervandaan. Spannend!
Wij vinden het erg leuk om alle reacties van iedereen te lezen, dus ga daar vooral mee door, dan gaan wij ook door met onze avonturen delen met jullie
