Na een redelijk brakke nacht in het huis, want te klein bed voor ons lange mensen, hebben we het een dagje rustiger aan gedaan. We zijn wel de hele dag op pad geweest, maar veel relaxter, we zijn van waterval naar waterval gelopen, was een heerlijke dag. Omdat het al 3 maanden niet geregend heeft (behalve de eerste avond dat we aankwamen, toen kwam het met bakken naar beneden, gelukkig waren we net op tijd bij Wilsons) waren de watervallen niet heel vol, maar toch leuk om gezien te hebben en om lekker te chillen. Pablo en Eric hebben samen voor een heerlijke lunch en Esther en ik keken toe, ik zeg: goeie taakverdeling ;-) Na de watervallen hebben we onze tas gepakt en zijn naar ons volgende logeeradres gelopen, dit was ook een superrelaxt huis, en de mensen zijn allemaal zó ontzettend lief, en ze kunnen zó lekker koken! We zaten daar met nog één andere groep, 2 jongens uit Rio en één ex-soldaat uit Iran die zijn 3- jarige dienst erop had zitten en ook lekker aan het reizen is. Vanochtend om 7 uur zaten we alweer aan een ontzettend lekker ontbijt, met de best mango ever maar dat terzijde, en zijn daarna vertrokken voor weer een hele zware trekking. Het einddoel was een plek, ik weet de naam niet meer, waar we weer zo'n gigantisch gaaf uitzicht hadden, met een kloof van 280 meter diep. Voor iemand met lichte hoogtevrees zoals ik is dat een redelijke uitdaging kan ik je zeggen. Maarrrr, jullie zullen het op de foto's zien, we hebben zo'n vette foto's genomen daar, op een overhellende rots waar we op zitten. Ik had vantevoren niet gedacht dat ik dit zou durven en ik krijg hier vanacht ook vast nachtmerries van, maarja, alles voor een mooie foto hè :-) Daarna hebben we in de brandende zon nog zo'n 5 uur gelopen naar de auto....ik ben onderweg een keer of 20 doodgegaan, ik dacht 'laat me hier maar achter ofzo, ik kijk wel hoe ik mezelf in leven hou'' haha. Dat laatste stuk hebben we puur op karakter gelopen, het was ZÓ zwaar, echt niet normaal meer. Maargoed, uiteraard hebben we het overleefd, ik denk niet dat ik morgen nog kan lopen maar dat zien we dan wel weer. Geluukig kunnen we héél lang uitrusten in de bus :-) Eric is ondertussen naast me in slaap gevallen, dus ik kruip er lekker naast... Misschien hebben we morgen nog tijd om wat foto's op het weblog te zetten, anders moeten jullie nog even geduld hebben. Morgen op weg naar weer een nieuw avontuur, joehoe! Laterrr, Liefs, M&E