Op dit moment zitten we bij Café do Mar, in een luie strandstoel met de voetjes in het zand, op de achtergrond reggae-muziek, caipirinha paraat, moet ik nog even doorgaan? Het is onze laatste avond op Ilha Grande, wat een fantastisch eiland is. Het is ongeveer zo groot als Bonaire, en heeft heel veel witte stranden, palmbomen, reggae-muziek, bootjes, grote krabben (ze lopen zelfs ín het dorp), eiland-hondjes, heerlijk eten (reuzen-garnalen op de BBQ, jummie!!) en drinken natuurlijk, en onze pousada ligt letterlijk óp het strand. Het is ongelooflijk lekker slapen op het geluid van de golven onder jje balkon :-). We doen alles over het strand, van onze pousada naar het dorpje (1500 inwoners) lopen, van de pousada naar dé strandtent, waar we nu dus ook weer zitten, etc etc. Het is sowieso een autovrij eiland, dus niks geen asfalt, alleen maar strand en zandpaadjes in het dorp, zucht, zó lekker hier! We zouden eigenlijk 5 dagen blijven maar we hebben gisteren nog een nacht bijgeboekt, haha. Gisteren en vandaag zijn we met de boot naar het strand geweest. Dat betekent eerst drie kwartier varen, en toen werden we afgezet op een strand van waar het nog een half uurtje klimmen en klauteren is naar het strand Lopes Mendes. Vandaag zijn we met dezelfde boot gegaan, alleen hebben we een andere route gelopen, naar het strand st. antonio. Dit was een stuk verder lopen, maar na het betere klim- en klauterwerk werden we beloond met een nagenoeg verlaten strand met spierwit zand en een heerlijke zee waar je goed kon zwemmen omdat er geen rotsen waren en het heel lang ondiep bleef. Eergisteravond was hier een optreden van een belgische drumm & brass band. Het was wel grappig op zich, maar ze waren alleen niet zo goed als ze zelf dachten. De hoofdact was een ietwat aangeschoten hele drukke tsjech op teva's die compleet uit zijn plaat ging op de muziek, echt té grappig. Hij riep continue 'come on men, don't be shy, be yourself!'. Aan het eind vd avond stond toch iedereen te dansen op het strand, dus de adhd-tsjech werkte toch aanstekelijk :-) Oh ja, en mijn nieuwe naam is Máxima; er is hier een argentijnse dame met haar man, en zij dacht vanuit haar ooghoeken dat ik Máxima was. Als ze me ziet lopen roept ze 'hey Máxima Máxima!', haha. Volgens Eric moet ze ofwel slechtziend, ofwel dementerend, of beide zijn, maar je snapt wel dat ik beweer dat het een volstrekt gezonde vrouw is met een hele scherpe blik. Helaas is dan toch de laatste avond aangebroken, maarrrr, morgen gaan we naar Rio, weer een nieuw avontuur! Oh ja, de treinreis van Curitiba naar Morretes was natuurlijk vóór Buenos Aires, maar ik krijg het niet voor elkaar om de volgorde te veranderen. Het was, zoals je op de foto's ziet, een spectaculaire treinreis dwars door het regenwoud. Zoals jullie gewend zijn, moeten de foto's weer even op zich laten wachten. Liefs, M&E